جوجه گوشتی، سویه‌هایی از جوجه‌های مرغ و خروس می‌باشد که برای تولید گوشت و تخم‌گذاری پرورش داده می‌شوند. جوجه‌های گوشتی یکی از فراوان‌ترین گونه‌های حیوانات اهلی می‌باشند و بیش‌ترین جمعیت را به نسبت جوجه‌های گونه‌های دیگر پرندگان دارند.
تاریخچه اهلی‌سازی و پرورش
در ابتدا خروس‌ها برای جنگیدن با همدیگر در آسیا، آفریقا و اروپا پرورش داده می‌شدند و توجه اندکی به تولید تخم‌مرغ و گوشت آن‌ها می‌شد.
قبل از توسعه نژادهای تجاری گوشتی، جوجه خروس‌ها به عنوان جوجه گوشتی مورد استفاده قرار می‌گرفت. پرورش و اصلاح‌نژاد جوجه‌های گوشتی در سال‌های ۱۹۱۶ صورت گرفت.
سویه ترکیبی جوجه‌های گوشتی از تلاقی جوجه خروس کورنیش و جوجه مرغ پلیموت سفید تولید شد. این سویه اولین تلاش برای به دست آوردن یک سویه به خصوص گوشتی بود که در دهه ۱۹۳۰ معرفی گردید.
نژادهای گوشتی
از مهم‌ترین نژادهای گوشتی می‌توان به موارد زیر اشاره نمود.
پلیموث راک
نژاد پلیموث راک (Plymouth Rock) اولین بار در سال ۱۸۲۹ در بوستون آمریکا، به معرض نمایش گذاشته شد. معتقدند که اصلیت این پرنده‌ها و هویت آن‌ها از دست رفته‌است؛ و این نوع مرغ مخلوطی از چند نژاد می‌باشد. اولین و برجسته‌ترین آمیزش، آمیزش خروس دومینیکو با کوشین سیاه یا مرغ جاوای سیاه است که خاستگاه اولیه آن پوتنام در کانتیکت می‌باشد. این نژاد در اولین استانداردهای آمریکایی طیور در سال ۱۸۷۴ پذیرفته شد. این نژاد همیشه به خاطر پرهای استثنایی و در هم محبوب بوده‌است. اگر از فاصله نزدیک به پرهای این مرغ نگاه شود، مشاهده خواهد شد که انتهای همه پرها سیاه رنگ است. نژاد پلیموث راک نقره‌ای که خاستگاه آن نیویورک است از آمیزش برهمایی تیره رنگ و ویندوت نقره‌ای به وجود آمده‌است.
مرغ نژاد کورنیش
کورنیش از اختلاط نژادهای آسل، مالای و نژاد جنگی انگلیسی و کورنیش جنگی هندوستان به وجود آمده‌است. دارای شانه پهن، اندام نسبتاً بلند، سینه وسیع و برجسته و دست و پای بلند می‌باشد. این نژاد از نظر رنگ، به سه رنگ سفید، سیاه و قرمز می‌باشد.
کوشین
اصل این نژاد از چین و از ناحیه شانگهای می‌باشد، به همین دلیل به آن شانگهای نیز گفته می‌شود. این نژاد دارای بدنی سنگین بوده و در ساق پا پرهای فراوانی دارد. رشد سینه کم و به طرف پایین کشیده‌است و پرها بلند و دور از یکدیگر هستند. تولید تخم‌مرغ در این نژاد به دلیل تعداد زیاد کرچی کم است.
دیدگاه خود را بنویسید